EEN RIJKE AVOND

In een geweldige ambiance is de eerste bundel van Schrijvers tussen de kassen gepresenteerd. De zeer fraai gerenoveerde feestzaal van De 3 Winckels, ruim, overzichtelijk, warm, sfeervol, was bijna geheel gevuld met liefhebbers. En van begin af aan werden die geboeid door een bloemlezing uit de bundel, die een prachtige inkijk gaf in hetgeen de bundel Loswerk – Westlandse pennenvruchten te bieden heeft.

Helaas moest Streekdichter Marijke haar performance beginnen met een in memoriam voor Martin (Mart) van Marrewijk, die dit heuglijke moment niet meer mee mocht maken. Hij zou deze marathonprestatie zeer gewaardeerd hebben. Daarna opende Marijke toepasselijk met haar onovertroffen ode aan Westland en kondigde zij het eerste blokje dichters aan: Gé Ansems, zoals altijd goed gemutst en ‘even zijn bril zoeken’ beet het spits af en zette meteen de toon voor een op hoog niveau staande poëzie- en proza-avond. Evenals hij wist ook Shari Helderman een gevoelige snaar te raken, die Ed van Berkel en Dick Voogd ieder op hun eigen unieke manier, vast wisten te houden. Het publiek zat muisstil te genieten, tot Peter Kruithof met een muzikaal intermezzo voor een vrolijke noot zorgde. Al lang geen Kromme Jongen meer, maar nog altijd zo gek als een komkommer begon hij met een ludiek gedichtje waar een luchtje aan zat, om dan met twee van zijn klassiekers de zaal aan zijn voeten te brengen.

Na de eerste pauze verwelkomde Marijke wethouder Marga de Goeij op het podium, alsook verenigingsvoorzitter Jeroen Dahmeijer, die de wethouder kort en krachtig het eerste exemplaar van Loswerk aanbood. Zij voelde zich er rijk en trots mee. Niet in het minst door het feit dat het besef van cultuur steeds meer in Westland leeft. Ze noemde het een rijke avond. En die drie woorden drukken, gelijk een kernachtig stukje poëzie, precies uit wat deze happening voor iedereen was.

In het tweede blokje etaleerde Joop Alleblas zijn vakmanschap waar de rook van af stoomde en las Ineke de Bruijn met veel empathie haar mooie, emotievolle gedichten. De enige prozaïst van vanavond was kinderboekenschrijver Frans van der Meer die een laatste reis heel wat wranger beschreef en daarmee zeer verrassend uit de hoek kwam. Ook Nelleke Vollebregt had een zwaar onderwerp welk zij gepassioneerd voordroeg. George Meeder, bevend, ‘maar niet van de zenuwen’ maakte met zijn relativerende en humoristische wendingen weer plaats voor de muziek van Peter Kruithof. Die had zijn kruit nog lang niet verschoten en werd vooral met: Het leed der tuinders, toch niet direct een polonaiseliedje, door een enthousiast meezwaaiend en – zingend publiek weer zeer op prijs gesteld.

Er volgde weer een pauze waarin allen eindelijk hun lang verbeide bundel konden bemachtigen. De positieve geluiden waren niet van de lucht. De bloemlezing ziet er in zwart/geel strak uit en vond veel aftrek. Ook bij de dames van de bieb, waarvan alle vestigingen zich nu dankzij deze bieb babes van zo’n schitterend exemplaar voorzien weten. Het is een vast gegeven dat Westlanders niet vies van werken zijn en dat gold dus ook voor dit Loswerk. Het scheelde niet veel of we waren helemaal los. Maar uiteraard moesten we nog wat overhouden voor de boekwinkels, zodat iedereen in de gelegenheid is om de bloem van Westland te bewonderen.

De avond werd afgesloten met een derde blokje waar Nico van de Wetering, met dat heerlijke ‘linkse’ handje van hem gesticulerend, twee pareltjes uit de bundel ten beste gaf. Lia Spitters leegde haar hoofd door ons deelgenoot te maken van haar droomreizen, terwijl Aart van den Berg het heel dicht bij huis hield met in feite een stukje Westlands heimwee.
Piet Janssen mocht als laatste en alle dames gingen even rechtop zitten. Zij hadden schijnbaar bepaalde verwachtingen van hem, die zijn schalkse blik al op voorhand beloofde. Echter zonder ook maar een kwinkslag dit keer verraste Piet ons met enige innerlijke gevoelens met zelfs, alweer, enig heimwee naar een al dan niet rijk, rooms leven. Het was een prachtige afsluiting van een, inderdaad, Rijke Avond, waar door eenieder ontzettend van genoten is.

Eenmaal thuis heb ik die Bloem van Westland van A tot Z gelezen en werd almaar trotser. Want wat een kwaliteit in al die gedichten en proza. En wat een eer om daar met eigen werk tussen te staan. Ook al is de diversiteit groot, Loswerk is toch één harmonieus geheel geworden. Een staaltje Westland, zo duurzaam, dat het eigenlijk een vast contract verdient.

Tekst: Ton Zuijderwijk

Foto’s: Aad van Uffelen