Vijf manieren om een verhaal NIET te beginnen

31 Mei 2012

De eerste alinea’s van een verhaal zijn cruciaal, want ze trekken je lezer in je wereld. Of niet. Dit zijn vijf veelgemaakte fouten. 

1.      Een droom

Begin je verhaal nooit met een droom. De actie die plaatsvindt in de droom wordt genadeloos teniet gedaan zodra de schrijver onthult dat het een droom is. De lezer zal zich al snel bedrogen voelen. Bovendien stagneert het verhaal, want wat volgt is een tweede introductie. Bestaat er een uitzondering op deze regel? Weldegelijk, maar dan moet je met een zeer origineel idee op de proppen komen. En in dat geval kun je waarschijnlijk wel een ander begin bedenken.

2.      Een wekker

Waar de lezer voor de gek wordt gehouden bij een droom, wordt hij in dit geval opgezadeld met een cliché. Een wekker, een tjirpende vogel, een hard geluid waar het hoofdpersonage wakker van schrikt: het is allemaal al eens gedaan. Zo vaak zelfs, dat het meteen een vlek op de rest van je verhaal achterlaat. Meestal is het een voorbode van een langdradige scène waarin het hoofdpersonage wordt geïntroduceerd en diens uiterlijk uitgebreid wordt beschreven (wederom een cliché). 

3.      Clichés

Om maar even voort te borduren op de bovenstaande alinea: clichés zijn vaak dé reden dat agenten en redacteuren stoppen met lezen. Beginzinnen als ‘Er was eens’, ‘Het was een regenachtige dag’ en ‘Lang, lang geleden’ hebben hun tijd gehad. Begin ook niet met een voorgevoel, zoals ‘Als ik toen wist wat ik nu wist’ of ‘Vandaag is de dag dat ik sterf’. Dergelijke openingszinnen zijn eens door uitstekende auteurs gebruikt. Als een auteur van tegenwoordig dat probeert over te nemen, laat het een zure nasmaak achter bij de lezer. Kom met iets origineels, of verzin een ander begin.

4.      Te veel uitleg

Ook wel een infodump genoemd, maar dan op de slechtst mogelijke locatie. Een verhaal dat begint met een beschrijving van één of meerdere personages, de omgeving of zelfs de wereld sleept de lezer direct mee in een sleur. De lezer wil verrast worden, wil iets lezen dat de aandacht wekt, dat hem met vastgrijpt en niet meer loslaat. Beschrijvingen doen het tegenovergestelde: ze stellen je gerust door het kader van de plot te bieden. De lezer kan dat kader echter goed zelf vormen als je hier en daar hints en clous achterlaat.

5.      Te veel dialoog

Een verhaal met dialoog beginnen is vaak funest. De lezer is namelijk totaal onbekend met de betreffende personages. Tegen wie hebben ze het? Waar gaat het over? Zit er een diepere betekenis achter? Het zijn maar een paar vragen die lezers zich kunnen stellen, omdat ze geen context hebben. Pas als de lezer verder leest kunnen zijn vragen beantwoord worden. Vaak leest diegene dan terug, wat het verhaal stokt. En dat is, uiteraard, niet de bedoeling.

De meningen verschillen echter sterk over dit punt. Veel schrijvers starten een verhaal namelijk graag met dialoog. De lezers worden direct in het diepe gegooid: wie praat er? Wat is er aan de hand? De dialoog vormt als het ware het eerste actiemoment. Toch geldt hier dezelfde regel: limiteer. Als je ervoor kiest om te beginnen met een dialoog, beperk je dan tot een paar sterke regels.

Bron: writersdigest.com/writing-articles/by-writing-goal/write-first-chapt…