Gecategoriseerd | Nico van de Wetering, Poëzie :
Duistere ogen…
Geplaatst op 08 oktober 2015 door Nico van de Wetering
Mijn duistere ogen
vangen op genadeloze dagen
het licht van verschijningen.
Gekropen zijn ze uit
de zwarte achterkanten
van het menselijk tekort.
Uniformen met epauletten
hakken klinken als dansers
van morbide tapballetten.
Trompetters blazen in
de verwaaiende wind
verkoperde schetteringen.
Zeven cirkels trekken ze
rond de muren van
wankelende menslievendheid.
Donderslagen stofwolkend
puin rauwe kreten tot
een huiverend stil zijn.
Als de ondergang weer
is voltooid reizen ze
verder naar een ander veld.
© Nico van de Wetering
