Toen we nog niet over geluk spraken had ik een kolenhok vol met woorden. Het was in de tijd dat we allemaal aan het gas gingen en Groningen nog met een prettige bolling boven de horizon uitstak. Dus daar zaten we ineens met een leeg kolenhok, wat moet je daar nu mee?
In die tijd schreef ik af en toe wel eens een gedicht dus misschien toch wel handig om hiervoor wat materiaal in voorraad te hebben.
Heb toen gebeld met de firma Dikke van Dale & Zn. en ja… die konden wel leveren en nog wel onder gunstige voorwaarden.
Binnen een paar dagen reed een vrachtauto voor die het hok propvol stortte.

Gekozen had ik voor woorden, losse letters waren wel wat voordeliger maar tenslotte dient het gemak de mens, toch…
Ook kon je wel hele zinnen kopen maar hoewel de verleiding groot was heb ik dat toch maar niet gedaan, het gaat dan toch veel op instant dichten lijken en dat was toen nog helemaal niet geaccepteerd. Alleen de surrealistische dichters expirimenteerden er een tijdje mee maar het bleek uiteindelijk niet meer dan een windvlaag in de tijd te zijn. En je weet natuurlijk ook niet welke stoffen ze allemaal aan zo’n kant en klaar product hebben toegevoegd.

Zo een kolenhok vol woorden, toch wel een prettig gevoel. Als ik wilde dichten schepte ik een emmertje vol en strooide dat uit over tafel en begon ze in de juiste volgorde te leggen;

Geluk is nu nog gewoon
we praten er dus niet over.

Laatst in mijn droom zag ik
een toekomst waarin ook geluk
niet meer vanzelfsprekend is
en wordt aangereikt door de
bolwangige herauten van de
postcode loterij…

Liefde is ook gelimiteerd
en heeft zijn bladeren
troosteloos laten vallen.

Bergplaatsen voor verdriet
kan je huren…
Er is geen ruimte
in jezelf.

Vervaagd is het vuur
aslades zijn uitgestrooid.

Deze publicatie is uitgegeven door de historische uitgeverij De Trompetterende Olifant. Je moet ons toestemming vragen als je dit wilt vermenigvuldigen.

Disclaimer; elke gedachte en daad die je bij het kennisnemen van de publicatie van De Trompetterende Olifant opdoet of uitvoert is uitsluitend voor de verantwoordelijkheid van jezelf. Je mag ze wel met ons delen.

© Nico van de Wetering