Gecategoriseerd | Lia Spitters, Poëzie :
De komkommers zijn vroeg dit jaar
Geplaatst op 03 september 2015 door Lia Spitters
Binnen wordt de beeldhouwer meegesleept
door papieren komkommers. Hakt en slaat
een uil uit de stam, neemt wraak
op de zogenaamde oehoeplaag.
Oorpluimen verdwijnen in de open haard,
van haaksnavel rest een zuinige streep.
Oranje poelen, zwarte kern waar mensen
in verdwalen, worden blinde bollen.
Het wezen krijgt nog platvoeten: klaar!
Hij trekt de deur achter zich dicht. Buiten
zit een uil roerloos op zijn tak,
bij schemerlicht mag hij eindelijk roepen.
Oehoe zingt zijn naam naar een maatje,
trillende spanning vult de schemerlucht.
Dwingt de beeldhouwer tot stilstand in het
niets
dat een uilenroep omlijst, vol heimwee
naar wat hout ook had kunnen onthullen.