Jij was gewassen lakens
aan houten knijpers in de zon
opbollend in de wind
de dekens stevig ingestopt
de schouder en de schoot
jij was het speldenkussen
het patroon voor mijn creatie
de dikke zoen was jij
de pleister op mijn knie
de stem die mij verbood
jij was het schaterlachen
de geur van brem, talkpoeder
op mijn zonverbrande huid
jij was de tas met boterhammen
voor het gezin, het dagje uit
mijn jeugd was jij
mijn eerste stappen
nu ik steeds sterker op je lijk
en jij nooit meer twee keer
zo oud zal zijn als ik
houd ik nog meer van jou
dan ooit tevoren.
© Marijke van Geest ( Westlandse Streekdichter )
