
Met velen ben ik
nooit alleen
er huist in mij
een wildgroei
aan persoonlijkheden
met duizend stemmen
die nooit zwijgen
als waanzin
waarheid wordt
de samenhang verdwijnt
graai ik de losse
lettergrepen bij elkaar
om ze tot nieuwe woorden
aan elkaar te rijgen
zo vang ik
dwarrelende zinnen
in mijn web
ik spin ze in
herschik mij
tot een nieuw geheel
in ben niet stuk te krijgen
dan is het stil
althans zo lijkt het
voor heel even
totdat ik aan mij vraag:
‘zeg, wil jij thee?’
en ik mij tegen mij hoor zeggen:
‘Hé, kun jij niet even zwijgen?’
© Marijke van Geest ~ 2016
uit: Gat in de straat