Ecologisch bouwen
Bij een goed en verantwoord ecologisch leven bestaat het woord ‘weggooien’ niet meer. Het modewoord is tegenwoordig ‘cradle to cradle’. Alles moet worden gebruikt en geconsumeerd en als dat niet mogelijk is, moet kritisch worden nagedacht over de aankoop ervan.
Daarom gaat er bij ons in de tuin een bijzonder theehuisje komen. Het wordt een prieel, opgebouwd uit wijnflessen, waarbij deze met de bodem naar buiten op elkaar worden gelijmd. We zijn al begonnen met graven en het storten van de fundering. Daarop moeten de flessen komen, opgesloten door houten palen, die op de vier hoeken in de fundering worden aangebracht. Eén zijde is berekend op dertig flessen, waarmee een complete laag op negentig uitkomt, want er is ook een zijde die open blijft en uitzicht biedt op de tuin . Het benodigde aantal flessen is, voordat er een dak van drinkrietjes op komt, berekend op achtienhonderd: we kunnen dus met recht spreken van een gedegen bouwplan.
Inmiddels is iedereen in onze naaste omgeving op de hoogte van dit bijzondere bouwsel en bij ons thuis passeren daarom zo’n dertig flessen wijn per week de kurkentrekker. Familie, vrienden, buren: vlijtig en zonder mokken wordt er meegedronken, zodat onze wijnkelder zo zoetjesaan een heel bijzondere wordt. Waar anderen de wijn koesteren die ze ooit in een wild moment hebben gekocht, vindt u bij ons de rust. Leeg fust, ontdaan van hun etiket, keurig netjes gestapeld en allemaal uit dezelfde wijnstreek, omdat het om de maat der flessen gaat. Met hun gezonde, heldergroene kleur naar ons toe gedraaid, liggen ze te wachten op verwerking. In dit tempo moeten we in staat worden geacht om ons elke maand één bouwlaag hogerop te kunnen drinken.
Na wat opstartperikelen, zit de vaart er nu flink in en hopen we het hoogste punt net vóór half augustus 2011 te hebben genuttigd. Gezellig drinken we ons elke avond teut en tellen tegen middernacht, met dubbele tong en een dubbel beeld, onze lege flessen. Al eerder is afgesproken dat tijdens het drinken niet zal worden gebouwd. Dat komt, omdat dan het theehuisje in onze gedachte voortdurend verandert en soms zelfs op een rommelige piramide begint te lijken.
Er is nog één probleem dat de zaak kan laten struikelen. Het aantal uitvallers groeit gestaag. Op dit moment heeft bijna de helft van alle deelnemers zich ziek gemeld en moet de overgebleven helft alles in het werk stellen om het werk niet te laten vertragen. Elke week zien we mensen die opgeven, niet meer verder kunnen, het bijltje erbij neergooien. Ik zie er nog van komen dat mijn vrouw en ik de enige zijn die, onder het genot van een glaasje wijn, gebruik kunnen maken van het eindresultaat.
© Paul Waterman 30 maart 2010
