Gecategoriseerd | Paul Waterman
Hup Sjaak
Geplaatst op 29 maart 2010 door Schrijvers tussen de kassen
Hup Sjaak.
Wist u dat onze burgemeester ambitieus is en hogerop wil? Dat geen carrièrehindernis hem daarbij teveel is?
Zoals het er nu naar uitziet, moeten we ons gaan voorbereiden op de datum waarop onze chef die tijd gekomen acht, alle pijlen wijzen in die richting. Dit nieuws haal ik niet uit de krant, niet uit Wikipedia, niet van loslippige ambtenaren of uit wat voor andere nieuwsbron dan ook, nee, ik zie dat aan zijn gedrag. Sjaak heeft namelijk leren praten. Toen hij in september 2004 burgemeester van onze gemeente werd, zag ik hem nog als een ongedwongen leeuwentemmer de Westlandse arena betreden. Hij ging op de koffie bij die, trapte tegen een balletje bij gene en gaf commentaar op elke onbenulligheid binnen onze knusse samenleving. En dat allemaal in onvervalst Pernisiaans dialect.
Op een zeker ogenblik zag ik de achterliggende ambities glashelder. Dat was op het moment dat hij professionele hulp had ingeschakeld om vorm te kunnen geven aan dat wat hij zegt. Ik vergeet die datum niet: Sjaak deed een Nieuwjaarsspeech. Hij praatte alsof hij nergens aan twijfelde, alsof de wereld een open boek voor hem was en alsof we veilig waren zolang we maar in zijn kielzog bleven. Na elke zin sloot hij ferm de kaken en hield die dan een aantal seconden op elkaar alvorens de volgende zin te openen. In het begin deed hij dat zelfs zo goed, dat ik dacht met Donald Trump, de Amerikaanse vastgoedmagnaat, te maken te hebben. Het was niet alleen zijn mond, die hij na elke zin een aantal seconden gesloten hield, zijn vastberaden blik op de camera, of zijn onderlip die als een stootwil de boot keert van de kade. Nee, hij kneep zijn kiezen stevig op elkaar, zoals elke rechtgeaarde cowboy dat pleegt te doen. Hij wist het, dit was nodig voor een breder gezicht, zodat zijn wil standvastiger zou lijken.
Ik zou hem vanaf deze plek een welgemeende raad willen geven. Beste Sjaak, de houding die jij aanneemt is de houding van velen. Iedereen, zelfs JP, vind het nodig om er standvastiger uit te zien en je valt daarom niet op als jij dat ook probeert. Zoek een andere houding. Wrijf als Albert Einstein je haarbos door de war en steek je tong uit nadat je klaar bent met je verhaal. Of laat je hoofd, zoals Gerard Reve dat vaak deed, op je linkerhand steunen, terwijl je nadenkend met je rechterhand de pluisjes van het tafelkleed plukt. Of nog beter, grinnik als een kwajongen bij elke kritiek, hoe snijdend ook. Kies een houding waarmee je je uitzondert Sjaak, zorg voor een eigen gezicht. De boodschap die je te vertellen hebt, doet er niet zo toe.
© Paul Waterman 29 -03 – 2010
Geen reacties toegestaan.
