Zijn we iets kwijt?

 

 

Zijn we iets kwijt?

Ja, dat is zeker, we zijn iets kwijt. Is het u niet opgevallen dat er overal in het Westland naarstig wordt gezocht. Ik zou niet weten wat het is, maar we zijn iets kwijt, dat is zeker. Weet u het? Weet u waar we naar zoeken? Meld u zich dan direct, want we kunnen er ons een hoop ongerief mee besparen.

Wat we met zekerheid kunnen vaststellen is dat het al jaren zoek is, want zolang wordt er alnaar gezocht. Een andere zekerheid is, dat het de moeite van het zoeken waard is. Aan een waarde in geld uitgedrukt moet u niet denken, want je zou dan gewoon kunnen besluiten om het nieuw te kopen en al het kostbare graafwerk op te schorten. Nee, het moet veel kostbaarder zijn dan dat, iets wat onvervangbaar is. En, het kan overal liggen. Waar u loopt, waar u rijdt, waar u zich, op welke manier dan ook, bevindt. U kunt er zelfs zomaar op staan.  

Overal zijn ook mensen bezig het ‘iets’ te zoeken. In straten, op pleinen, fietspaden, rotondes, slootkanten, noem maar op. Soms zie je groepjes mensen in oranje veiligheidsjacks ernstig discussiëren. Zij weten vast meer dan wij, dat moet wel, maar op de vraag naar wat er gezocht wordt, wuiven zij lacherig. Toch weet ik zeker dat zij degene zijn die bepalen waar er wordt gezocht en dus ook wat er wordt gezocht. Waar zij staan zijn complete wegen afgesloten, wordt het wegdek opengebroken, plaats men stoplichten, draven er verkeersregelaars op en soms gaat het zelfs zover dat het totale verkeer wordt omgeleid.

Onvermoeibaar graven machines daar waar ze maar kunnen, rijden vrachtauto’s af en aan, worden rijplaten aangebracht op stukken grond waar bestrating ontbreekt en vind je overal files en mensen die zich afvragen of het al is gevonden.

Als de file lang duurt, is er alle tijd om te kijken. Pas geleden moest ik in één dag twee maal heen en weer naar Monster. Ook ik heb toen alle tijd gehad om te kunnen kijken, maar ook ik heb niet kunnen ontdekken waar nu eigenlijk naar wordt gezocht. Er zijn mannen die, direct nadat de kuil is gegraven, in het gat springen. Er zijn mannen die op de rand van de gegraven kuilen staan en aanwijzingen geven. Het resultaat is altijd hetzelfde: ze komen tevoorschijn met lege handen. Dan wordt besloten de opgegraven aarde weer netjes op zijn plaats te brengen en het geheel weer te bestraten. Hebben ze dan gevonden wat ze zochten? Nee. Maar het kan heel goed dat ze, na het binnenkomen van een tip, besluiten de boel weer opnieuw op te zullen gaan opgraven. Misschien wel naar aanleiding van uw tip.

© Paul Waterman  22 -03 – 2010