Op vleugels van muziek

Op vleugels van muziek

Tweeduizend plaatjes op radio 2, npo cultura en het Top 2000 café.
Dag en nacht onafgebroken.
Jong en oud geniet 159 uur lang van deze ultieme eindejaarstraditie.
Waar ook ter wereld.

Dj’s lossen elkaar af in het Top 2000 café.
Een anekdote. Een lach en een traan. Berichtjes van luisteraars, het
komt allemaal voorbij.

Het aanwezige publiek danst, geniet en maakt selfies met als
decor de dj’s achter de knoppen.
Men kan middels de radio 2 app, sms’jes, tweets en facebookberichten
op de hoogte worden gehouden.

Gerard Ekdom is een aanwinst voor de presentatie van het grensverleggend,
populaire radio evenement.
Met zijn aanstekelijke humor en enthousiasme laat hij ongeacht het vroege
tijdstip het café op zijn grondvesten schudden.

Zwakke plaatjes leggen het af tegen nieuwkomers en stijgers.
Met een hartverscheurende kreet duikelen zij de diepte in om vervolgens
voor altijd te verdwijnen uit de Top 2000.

Dotan en Kensington scheuren als een speer langs de lijst omhoog.
Kensington blijft steken op nummer 73 met War.
Dotan voelt zich thuis op nummer 32.

Claudia de Brey ontmoet de bandleden van Led Zeppelin.
Zij reiken elkaar vriendschappelijk de hand.
Queen heeft de regie de afgelopen jaren stevig in handen gehad.
Maar dit jaar staart Brian May behoedzaam langs de eindeloze lijst naar beneden.
Hij heeft met een diepe buiging de kroon onthutst afgenomen.

Even voor middernacht op 31 december maakt de dj de nummer één positie bekend.
Plotseling wordt de donkere hemel fel verlicht door de kleuren van een dubbele regenboog.
Vuurpijlen schieten fluitend de lucht in om vervolgens oorverdovend uit elkaar te knallen.
Siervuurwerk tovert een adembenemend schouwspel aan de hemel.
Zoete geurige bloemen duiken uit het niets op en openen rillend hun blaadjes.

Minutenlang is de hemel het decor van de meest uiteenlopende creaties in felle kleuren.
Don Henley, Robert Plant, Ian Gillan en David Gilmour -de mijlpalen waarop de Top 2000
steunt- staren met opgeheven hoofd naar de felverlichte hemel.
Niemand spreekt een woord, wanneer John Lennon in een sneeuwwit kostuum met het voor
hem zo karakteristieke ziekenfondsbrilletje en slordig lang haar ten tonele verschijnt.

Witte wolken klappen als reusachtige vleugels open.
Dan verschijnt de enige echte Freddy Mercury.
Hij lijkt te zweven en is net als John gekleedt in smetteloos wit.

Het ravenzwarte haar is keurig gekamd en lijkt bijna blauw in combinatie met het
wit van zijn kostuum.
Er is geen spoortje ziekte meer te bekennen op zijn lichaam, noch verdriet zorg en pijn.
Freddy lacht zijn tanden ‘plus een extra’ bloot en geeft John een kushand.

Dan zegt hij op fluisterende zingende toon: ‘You’re the number one John. I still love you.’
Diep onder de indruk buigen de overige Queenleden voor deze legendarische muzikanten.
Imposante vleugels sluiten zich om Freddy en John heen.

In een schitterende lichtstraal worden zij weer opgenomen. Naar het land van eeuwige roem.
Waar zij al vele jaren een hemels bestaan genieten.
Licht en vuurwerk ebt langzaam weg.
Daarna neemt de donkere atmosfeer het over, waardoor het lijkt alsof er niets gebeurd is.

Doodse stilte overheerst.
Maar dan klinkt het overbekende piano-intro van Imagine.
De essentie van het plaatje stijgt als een fonkelende ster hoog boven alle plaatjes uit.
Iedereen worstelt met zijn of haar emoties.
Tranen vloeien rijkelijk.

Dit is de Top 2000. Onlosmakelijk verbonden met de luisteraars.
Slingerend langs een trap omhoog.
Verlicht vanaf de aarde naar hemelse sferen.

Maar stel je eens voor dat er geen hemel zou zijn ?
Imagine, there’s no heaven.
Gelukkig bestaat die wel.
Want ieder mens heeft toch recht op een stukje hemel op aarde.

Ria Brekelmans van der Burg