Proza is een stuk tekst dat is geschreven in de vorm van gewone spraak. Proza kan kunstig in elkaar gezet zijn, zelfs rijm en een metrum bevatten, maar zodra de vorm van de tekst (met name de vorm van de regels) het doel wordt, is er sprake van poëzie. Proza is het soort tekst dat men kan vinden in een krant, een encyclopedie, een roman of novelle, een filmscript, een essay, een wetenschappelijk artikel of een brief aan je vader of de belastingconsulent. Het kan kort zijn, als een stukje in de krant, of lang als een complete meerdelige roman. Proza noemt men ook wel eens “ongebonden” taalgebruik, al klopt die term slechts gedeeltelijk, doordat elke taaluiting min of meer aan regels gebonden is. Poëzie daarentegen wordt “gebonden” taalgebruik genoemd, waarmee wordt bedoeld dat een dichter zich vaak extra voorschriften oplegt bij het schrijven: kortere regellengte, vast aantal lettergrepen, metrum enzovoort. Een mengvorm tussen proza en poëzie noemt men poëtisch proza of prozagedicht. In de literatuurgeschiedenis heeft proza een wisselende waardering gekend. Lange tijd werd het als minderwaardig aan poëzie beschouwd. Geschiedkundige teksten bijvoorbeeld, waarvan we nu automatisch verwachten dat ze in proza geschreven zijn, werden in de Middeleeuwen op rijm gezet (een voorbeeld is Jacob van Maerlant). Ook ernstig toneel moest tot in de 17e eeuw rijmen om voor vol te worden aangezien (voorbeelden zijn Racine, Vondel). Vroege tijdschriften namen poëzie op in een mate die voor een hedendaagse lezer opmerkelijk is. Inmiddels is de waardering voor de prozavorm toegenomen. Dit valt ten dele te verklaren uit de dominantie van die vorm; terwijl poëzie veel minder wordt gelezen dan voorheen, en poëziebundels nog slechts oplagen kennen van enkele honderden stuks, is in de literatuur de roman verreweg de meest gelezen tekstsoort, en ook in tijdschriften wordt overwegend proza aangetroffen.
Bovenstaande is afkomstig van Wikipedia en valt onder de CC-BY-SA-3.0
