Hier is de aarde groen,
intens groen
hier wandel ik langs de
oevers van mijn ziel
hier blaast de wind de mens
over weidse wateren.

Hier nemen weidevogels
de stilte over
onder een gerafelde hemel
hier hoort men de ganzen gakken
over de roep van de grutto’s
en kikkers diepkeels wedijveren
op het concours van de liefde.

Hier bidt een vrome valk
stil om zijn dagelijkse prooi
hier dwalen mijn blikken
naar verre verten
langs de koeien op het veld.

Hier zie ik de bomen, die oud
geworden zijn
de bomen uit de tijd van hem
naar wie ik werd vernoemd
hier stierf hij, nog voor ik
mijn jeugd verloor.

Hier tel ik de Friese lentes
die Pake nooit zag.

(c) Gé Ansems