Titel: Twee glorieuze huizen 

In het zo aandoenlijk politiek theater
van ons Westland klinkt weer olijk geschater.
Ja, gewoonlijk alles daar kraakt en kreunt
zaken worden slim en kundig doorgedramd.
Ook wat het volk niet wil of steunt
wordt steeds weer vrolijk gladgekamd.

Ja, onder het Westlands hemelwelf
gaat niet alles steeds vanzelf
er wordt gedeald, gemanipuleerd en gesmeekt

en dan slaat de burgemeester zichzelf
weer eens vol trots op de borst en spreekt;

‘Dank, dank u, Raad
U Westlands wijzen hebben gekozen
na strijd, maar toch zonder verblozen
voor het onvermijdelijke, een mooie daad.
want niet één, maar zelfs twee
glorieuze pompeuze gemeentehuizen
zullen spoedig Westlands volk verblijden
het is slim gespeeld, misschien wel valse schijn
Maar – vreest niet – o nee,
als wij straks weg zijn
zal het volk nog jaren lijden’

© Aad van Uffelen

Sommige mensen geilen op bekendheid, en vermeende status: en zoeken om die reden baantjes die de schijnroem aan hen doet kleven, zo denken zij… en menen dan iemand van belang te zijn!

September 2012
Dichter: Adriaan Jansz. van Maasland
Titel: Roem en verval

Nog schijnt hun zwakke licht.
Nog galmt hun rappe stem.
Nog zijn de glazen half gevuld,
en is hun tafel rijk gedekt.

Hun rap gepraat biedt enkel
leeg en roekeloos geblaat
en – domme spotternij.
Hun troonzaal – is theater –
massagraf van de rede.

Hun op zichzelf gerichte
vaak beperkte geest
kent alleen de trieste taal
van – winnen en verliezen –
meer is het nooit geweest.

In de wurggreep van de
– aan zichzelf verslaafden –
zijn hun woorden als kogels
die doden met felle pijn.

Al verzamelen zij nu schijnbaar alle eer
snel komt het verval, en
hun graf doet alles weer teneer.
Dan rest ook voor hen
slechts – zinloze vergetelheid.

Hun koude regen is zo straks voorbij
dan gaat het groen weer bloeien
en de blije zon weer vrolijk schijnen.
Nee, niet voor hen,
maar wel voor jou en mij.

Copyright  Adriaan Jansz. van Maasland

Veel politici draaien en draaien en proberen vooral hun eigen ego te strelen en hun gelijk te halen, hoe dan ook.

Augustus 2012 
Dichter: Adriaan Jansz. van Maasland
Titel: Toveren bestaat

Als ik toch eens echt kon toveren,
met gemak zou ik heel de wereld veroveren!

Politici  ja, ja, die kunnen pas echt toveren, kijk
ze toveren een mantra voor hun eeuwig gelijk.

Ze drinken hun toverdrank voor de raad begint
slechts een enkeling die zich serieus bezint.

Hun narcistisch geblaat is een continue recitatie
tot ergernis van welhaast de hele natie.                  

Als zij preken, de heilige mantra van hun grote gelijk
zetten ze alle brave burgers in de zeik.

Hun toverstaf is hun eindeloos mobiel bereik                        
hun tweet een rituele formule vol met suf gezeik.

Volop twitteren ze hun bombast gezwets
tot ieder het gelooft, dat daas geklets.

Ze herhalen hun mantra, wat een eng geluid
zo groeit en groeit hun ego, de ijdeltuit.

In hun rituele dans om het gouden egokalf
doen ze hun werk niet heel, maar half.

Door hun rituelen worden burgers muf gepraat    
tot eer en glorie van hun vermeende heldendaad.               

Zie ze toveren, sim sala bim, sim sala bim
ah, hoor ze denken, ook ik ben nu slim.

Of ze roepen gewoon, acadabra, acadabra
en, ze spreken vlot hun Ba, ba, ba
Oe oe oe – Boe boe boe – Bla bla bla.

Copyright  Adriaan Jansz. van Maasland