Onze zintuigen staan op scherp, ook het zesde.
Elk teken is van belang: de kreet van de zebra,
zwakke doodsgeur in de wind, een knappend twijgje.
Wie of wat sluipt om ons heen? Wandelschoenen
op dor blad klinken veel te hard net als onze adem
En dit bos, dit bos wordt almaar stiller.
Een glijpartij in stuivend zand, de laatste ademzucht
wijzen haar route, als het pijltje van een kompas.
Ze is razendsnel. Bij de derde lege poel verdwijnt
een staart.
Maar niemand is bereid om op te geven. Zij trekt verder
op een onbekend pad. Wij volgen gorillakreten
en aanschouwen, half achter een tak verscholen
de pas gevangen gazelle in de boom.
De kijker toont een brede spikkelpoot
op de impalakop, alsof ze zegt: Deze is van mij!
Ik huiver bij zoveel kracht. De luipaard vond vannacht
geen water, wel goed verpakte lichaamssappen.
©Lia Spitters
