Nauwelijks 1 jaar oud, verliest Benjamin zijn ouders bij een auto-ongeluk. Zijn drie broertjes blijven daarbij ongedeerd, doch hij wordt uit de wagen geslingerd en is voor de rest van zijn leven gehandicapt en mismaakt. De vier broertjes worden in het pleeggezin van hun oma en diens tweede man opgenomen. Vijftien jaar lang gaan zij daar door een hel. Zij worden door hun stiefopa en diens minnares getiranniseerd, mishandeld en misbruikt. Ondanks hun gezamenlijk leed raken de broers almaar meer vervreemd van elkaar. Tot zij elkaar uiteindelijk ronduit haten. In het leven van de ernstig misvormde Ben is er slechts één lichtpuntje. Het even oude dochtertje van de bakker is de enige die hem vanaf hun eerste ontmoeting spontaan aanspreekt en toelacht. Hij ziet haar bijna dagelijks en altijd is zij even aardig en gewoon tegen hem. Iets wat voor het gruwelijk misvormde kind een ongekende sensatie is. In stilte aanbidt hij het meisje, wat naarmate hij ouder wordt, zich in een onmogelijke liefde voor haar manifesteert. Als Ben 16 is steekt zijn oudste broer het huis van hun pleegouders in brand. Die komen daarbij om en vanaf dat moment zijn de broers op elkaar aangewezen en tot elkaar veroordeeld. Ondanks dat zij elkaar alle vier haten als de pest, komen zij toch gezamenlijk in één huis te wonen.
En dan slaat pas echt de vlam in de pan.

Brandhaard is een zwart verhaal over een getroebleerd en getraumatiseerd gezin. Waar echter de onmogelijke liefde, die de gehandicapte Ben voor de voor hem onbereikbare Colleen koestert, als een zilveren draad doorheen loopt. Een roman vol passie en vuur die de lezer van het begin tot het eind meesleurt in een inferno van haat, maar vooral ook van liefde.