De eerste vier jaren van mijn leven heb ik in een klein huisje achter de bakkerij van Willem

Thoen in de Herenstraat in Wateringen gewoond op een steenworp afstand van de latere Vlietlaan. Dat oude huisje staat er nog steeds en is jaren lang als opslagruimte voor de bakker gebruikt. De beschrijving van mijn jeugdjaren in Wateringen begint met dit krotje aan het water waar wij met z’n elven woonden.

Later, toen wij naar Vlietlaan 15 verhuisd waren, werd het tiende kind geboren. We waren

met z’n twaalven en sliepen daar in drie slaapkamers. In de huiskamer stond een tweepersoons opklapbed. Het huis was voorzien van een badkamer met warm water. Op het toilet hing een rol heerlijk zacht papier. En er was een smal tuintje achter en naast het huis.

Over het huis aan de Vlietlaan en de wijze waarop daar geleefd en gewoond werd, gaat het grootste deel van dit boek. Het is een tijdsbeeld van eind vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw: met z’n allen op een paar vierkante meters. Er moest hard gewerkt worden om het hoofd boven water te houden