De tweede poëziebundel van Marijke van Geest staat bol van compassie. Hij is opgedragen aan ontheemde mensen die noodgedwongen hun vertrouwde omgeving achter zich hebben gelaten. Gewone mensen zoals jij en ik. Mensen die op de vlucht zijn voor oorlog en terreur, mensen die nergens welkom zijn, kinderen die op stranden aanspoelen, of ouderen die niet meer zelfstandig kunnen wonen en ten gevolge van alle bezuinigingen tussen wal en schip vallen. Chronisch zieken in verpleeghuizen of GGZ instellingen en daklozen die onder bruggen slapen. Kortom, mensen die naar de zelfkant van de maatschappij verdrongen worden en net als jij en ik behoefte hebben aan compassie, ondersteuning en liefdevolle aandacht. Marijke zegt hierover: “Er raast een golf van geweld en desinteresse over de aarde die niet met macht gekeerd kan worden. Alleen met liefde en compassie is het tij te keren. Ik wil met deze bundel een lans breken voor iedereen die niet goed voor zichzelf kan zorgen en pleiten voor begrip en aandacht door onze samenleving voor de problemen waar zij mee te maken hebben”. De opbrengst van deze bundel komt geheel ten goede aan VluchtelingenWerk Nederland