Geplaatst op 12 augustus 2013 door Adriaan Jansz. van Maasland
Sommige mensen geilen op bekendheid, en vermeende status: en zoeken om die reden baantjes die de schijnroem aan hen doet kleven, zo denken zij… en menen dan iemand van belang te zijn!
September 2012
Dichter: Adriaan Jansz. van Maasland
Titel: Roem en verval
Nog schijnt hun zwakke licht.
Nog galmt hun rappe stem.
Nog zijn de glazen half gevuld,
en is hun tafel rijk gedekt.
Hun rap gepraat biedt enkel
leeg en roekeloos geblaat
en – domme spotternij.
Hun troonzaal – is theater –
massagraf van de rede.
Hun op zichzelf gerichte
vaak beperkte geest
kent alleen de trieste taal
van – winnen en verliezen –
meer is het nooit geweest.
In de wurggreep van de
– aan zichzelf verslaafden –
zijn hun woorden als kogels
die doden met felle pijn.
Al verzamelen zij nu schijnbaar alle eer
snel komt het verval, en
hun graf doet alles weer teneer.
Dan rest ook voor hen
slechts – zinloze vergetelheid.
Hun koude regen is zo straks voorbij
dan gaat het groen weer bloeien
en de blije zon weer vrolijk schijnen.
Nee, niet voor hen,
maar wel voor jou en mij.
Copyright Adriaan Jansz. van Maasland
Adriaan Jansz. van Maasland is een schrijver/dichter van het vrije vers, de vrije publicatie. Daarbij gaat hij gangbare taalwegen soms bewust uit de weg.
Maatschappelijk georiënteerd tracht hij soms droeve zaken in taal te vatten.
En daarbij zal hij niet nalaten om zijn geschrift, als het kan, een lading mee te geven, een boodschap, soms verfijnd, soms hard, soms scherp, soms bot, maar veelal wel duidelijk en indringend.
Adriaan Jansz. is opgegroeid in de harde wereld van het agrarische. Werken met de handen in de aarde, kromme ruggen, pijnlijke gestel, vaak arm, maar altijd weer blij. Grootgebracht tussen planten, bloemen, groenten, vruchten, vogels, vissen en dieren. Dat hij daaraan een grote liefde voor de natuur en de schepping aan heeft overgehouden is begrijpelijk en mooi.
Adriaan Jansz. is zeker niet iemand die altijd de gemakkelijkste weg kiest, soms juist niet, gemakzucht is hem vreemd. Altijd speelt er een gevoelen van, rechtvaardigheid, waarheid, eerlijkheid, goede normen en waarden en bovenal een beleven en meeleven met de schepping, onze aarde en al wat daar op leeft en zorgen daarover aangezien het maar weinigen echt interesseert wat er met onze enige aarde, onze eigen leefomgeving gebeurt en te gebeuren staat. Die laksheid is hem een doorn in het oog.
Luisteren is de belangrijkste bron van kennis vergaren en daarnaast denken, debatteren en proberen te komen tot essenties. Hij heeft een bloedhekel aan leeghoofden die onder een valse glorie van hun eigen opgedikte ego en ijdelheid zich meer voordoen dan men is. Valse profeten, politici die niet voor het volk zich inzetten, maar voor eigen glorie, worden door hem graag in soms scherpe taal gevat waarbij hij zeker niemand zal sparen, echter ook nimmer beledigen of valselijk benaderen. Eerlijk handelen, spreken en schrijven blijven leidraad in al zijn geschriften.
