De Partij

…een licht autobiografische rimpeling in de tijd….

Na een wat druilige herfst in de jaren ’70, waarin ik ook niet helemaal wist wat ik met mijzelf aan moest, toen de koude oorlog bedenkelijke vormen begon aan te nemen besloot ik lid te worden van de partij. Vond dat er wat moest gebeuren met de wereld en dacht ook wel eigenlijk dat onze regering precies het tegenovergestelde wilde wat mij juist leek.
De oplossing wist ik natuurlijk ook niet…. maar dat vrede nooit uit de loop van een geweer of nog erger kwam stond wel voor me vast. Maar eigenlijk ook wel vond ik dat er iets moest gebeuren met mijzelf.
Dus scheurde ik de bon uit de radiogids van een progressieve omroep en stuurde hem naar hun partijbureau te A.

Een week of zes daarna, op een doordeweekse avond zo rond negen uur, ging de bel.
Ik was eigenlijk wel in een rustige stemming die avond en luisterde naar een LP van The Doors en toen de bel ging waren we net gekomen bij Riders in the Storm, kippenvel weet je wel.
Dacht nog…. zal je zie vast iemand van een of ander kerkgenootschap… die liepen toendertijd de deur plat om met hun rituelen te leuren. Gebruikmakend van het Armageddon gevoel dat zo hier en daar heerste.
Zetten mijn stereo wat zachter en ging naar de deur…
– Goedenavond komt het gelegen dat we even langs komen vanavond?
Twee intellectuelen in arbeidersvermomming, spijkerpak en een pakje zware shag in hun linkerborstzak. maar hun taalgebruik verraadde hen….
– Wij zijn van de partij en aangezien u zich onlangs hebt aangemeld zouden we graag een praatje met u maken.
– Ja dat zou wel kunnen nu… let maar niet op de rommel.
Jezus… ik lijk wel een oud wijf…
– En willen jullie wat drinken? Misschien wat laat voor koffie maar een biertje?
– Ja lekker, heeft u misschien whisky?
Vroeg degene die was uitverkoren het woord te doen.
– Nee sorry dat heb ik niet in huis…
Dacht dat het proletariaat altijd bier dronk, maar ja dit zijn ook maar namaakarbeiders…
– Nou dan maar een biertje ook wel lekker, dorstig weer trouwens.
– Zullen we dan maar met de deur in huis vallen? Jan-Kees en ik, mijn naam is Victor, zijn kaderleden van de plaatselijke afdeling van de partij en het is de gewoonte dat we regelmatig bij onze leden op huisbezoek komen. We willen meer zijn dan de andere partijen en onze leden alle ruimte geven mee te praten en mee te doen in de partijactiviteiten.
– Wat heeft u dan zo ongeveer in gedachten?
– U moet dan denken aan het bezoeken van de regelmatige bijeenkomsten waar we discussies houden over de stand van zaken en wat we eraan moeten doen. En bijvoorbeeld ook als het de tijd er voor is onze aanplakbiljetten overal plakken, ook wel clandestien.
– Ja dat lijkt me wel leuk… vooral die met de koe er op vind ik heel sterk….
Haha… eigenlijk was het niet de koe maar de blote dame er op die ik leuk vond….
– Dat kan ik me wel voorstellen, maar het is natuurlijk wel zo dat het partijbestuur in tijden van actie de schema’s opmaakt wie er wat gaat doen, het zou ook heel goed kunnen dat u met een spandoek ingedeeld wordt om mee te lopen in een demonstratie. U moet natuurlijk begrijpen dat he belangrijk is een goede organisatie te handhaven en dat niet iedereen kan doen wat hij of zij het leukste vind. Het partijbestuur heeft meer dan wij het overzicht van wie er beschikbaar is en welke competenties iedereen heeft, en natuurlijk wat er nodig is op het moment. Dus is het van belang dat we uitvoeren wat de partij voorschrijft. De partij is tenslotte van en voor ons en dient een doel dat verder gaat dan wij op het moment kunnen zien.
– Goed… dat begrijp ik. Maar hoe verder in rustiger tijden?
– Dan gaan we regelmatig bij geselecteerde huisadressen langs om mensen, waarvan we vermoeden dat ze onze zaak zijn toegedaan, over de streep proberen te trekken. En natuurlijk ook bij leden, vooral bij degenen die we niet zo vaak op de partijbijeenkomsten zien. Kijken of de motivatie er nog wel is en die zo nodig versterken.
– Mooi… dus dat kunnen dus leuke discussies worden.
– Nou u moet natuurlijk wel begrijpen dat het belangrijk is dat we bij dit soort bezoeken eenduidig volgens de partijlijn discussiëren en voordat u zelf op pad gaat woont u een aantal bijeenkomsten bij waarin wordt doorgenomen hoe we bij deze bezoeken te werk gaan en wat we vertellen. Ook wordt er besproken hoe we dan bijvoorbeeld gekleed gaan want weet u… een eerste indruk is altijd belangrijk. En zware shag roken doet het altijd goed bij de werkende klasse…
– Ja Victor en Kees-Jan het is me allemaal duidelijk geworden, nog een biertje?
– Nee, dank u het is toch alweer redelijk laat geworden en als het u duidelijk is moeten we maar weer eens gaan. We zien u binnenkort wel op de eerstvolgende partijbijeenkomst, daar over krijgt u de komende dagen nog wel meer informatie.
– Nou, ik zal alle informatie rustig overdenken en wacht met spanning op verdere berichten. Fijne avond verder nog en tot ziens.
– U ook nog een goede avond en we zien elkaar in de nabije toekomst.

Pfffttt waar ben ik aan begonnen, ja…. moet best wat gebeuren maar of ik het zo wil doen…. dit lijkt meer op het kiezen tussen twee kwaden en wie het kwaadste is…. dat zou ik niet durven zeggen…

Uiteindelijk heb ik dan maar de toegestuurde contributie rekening genegeerd en na een paar aanmaningen werd me meegedeeld dat ik was geroyeerd. Heb daarna besloten om dit mijn eerste een laatste ervaring met de politiek te laten zijn. En als de wereld verbeterd moet worden, en dat moet hij echt wel…. dan probeer ik het goede te doen. Als we dat allemaal alleen maar proberen ziet het er al een stuk beter uit.

© Nico van de Wetering, 2015