Avontuur of romantiek

Benodigdheden: een auto, een tent, een luchtbed, een koelbox op twaalf volt, twee stoelen en een tafel, een TomTom en een iPhone of verwant apparaat. “Moderne Bedoeïenen”, noemen we ons ironisch.
Het begon verleden jaar. Het was warm in augustus en als ik zeg ‘warm’, dan bedoel ik, méér dan veertig graden. ‘Is dit leuk?’ Nee, dit is niet leuk, sprak haar gezicht. Ze stelde voor, om het tentje, dat we vijftien jaar geleden hadden gekocht, uit de verpakking te halen: alles was beter dan deze hitte. Ooit – we waren nog een stuk jonger – hadden we het tentje in een onbezonnen bui gekocht. Maar de verpakking is al die tijd dicht gebleven, de drang diende zich niet meer aan, sterker nog, we waren de tent glad vergeten. Nu ging de achterklep van de auto open: wat hadden we zoal nodig, wég wilden we. De benodigde spullen werden ingeladen en nog diezelfde dag verlieten we het Rhônedal, het avontuur tegemoet.

Het werd een trip om nooit te vergeten. De route leidde ons door de prachtigste stukjes Frankrijk, de lunch gebruikten we in het veld, op de meegebrachte stoeltjes met tafeltje, de richting die we kozen, werd bepaald door ‘Meteo France’, op de iPhone en de Franse gemeentecampings vonden we met behulp van de Tom Tom. Door ons op deze manier te laten leiden, bereikten we de Atlantische kust, waar het een stuk aangenamer was. Bij de terugreis raadpleegden we opnieuw de iPhone voor het weerbericht en zie, in de Pyreneeën spookte het. Dan maar niet door de Pyreneeën en we stelden onze Tom Tom in op een route door de Dordogne. Zo kwamen we, zonder zoeken en dwalen, geheel verfrist, voldaan en stukken jonger thuis.

Dit jaar zijn we niet weggegaan vanwege de hitte, maar waren we gewoon nog vol van verleden jaar. Baskenland werd het doel. Een streek die loopt vanaf Pau naar Biarritz en, over de grens met Spanje, tot aan Pamplona en Burgos. We hebben wel wat aanpassingen aan ons materieel doorgevoerd, een avontuur hoeft nog geen ontbering te zijn. Eén daarvan was de tent, die moest een slagje groter. Als je op mijn leeftijd ’s nachts naar het toilet moet, (en dat moeten mensen van mijn leeftijd), valt dat in een té kleine tent niet mee. Dan kan het zomaar zijn dat je hem, onbedoeld, meeneemt op je rug, zodat je partner onder de blote sterrenhemel achterblijft. Daar komt bij dat tenten tegenwoordig heel slimme constructies zijn. Je gooit ze op de grond en het komt omhoog in de vorm die je kent van de foto: alleen nog de schoorlijnen vastmaken en je kunt erin, wéér een gemak rijker. Toch blijft de romantiek van het kamperen bestaan. Je komt wanneer het tijd is en je gaat weg als je alles hebt gezien. Is er eigenlijk een wezenlijk verschil tussen avontuur en romantiek?, vraag ik me af. In ieder geval geldt voor beiden: het moet nieuw en/of onverwacht zijn. “Verrassend”, kun ook je zeggen.

© Paul Waterman 2010-10-06