Hij voert zijn schapen bij met klavervloed. Ze komen toegerend als ze zijn eenschaapsauto in de verte horen, alsof het op een helling is en ze er met honderd grazen in plaats van met een paar op hier en daar wat weitjes: een blije schapenstroom waarmee hij praat als hij hen voedt.
Hij gaat zijn buitenstaandersgang tussen bodembrede dienstverleners, solide zaadvermeerderaars van gekruiste hybride tomatenrassen en paprika’s, de ontwikkelaars van doorbloeiende geraniums, vroege fuchsia’s. Ze laten hem de weitjes tussen de kassen.
Onze wegen kruisen, onze blikken kruisen maanden niet. Onuitgesproken dicht ik hem heimwee toe– hij moet zijn bergen missen, het kruidig stekelig struikgewas, het schaarse water, lammergieren, adelaars, de sterren ‘s nachts. Hij kijkt toch al meer naar dieren dan naar mensen – ik weet dat hij niet groeten zal, vooral geen vrouw, al is ze grijs.
Toch, als wij beiden onverwacht de buizerd volgen die op muizenjacht langs de bomen scheert, delen wij een oogwenk lang wat ons verrukt. En wat doet hij? Hij opent zich. Een kleine lach, een wenkbrauw opgetrokken, spontaner dan gedacht de kin omhoog: zo groet hij mij.
In 2004 neergestreken in het Westland, na 30 jaar Amsterdam en nog eerder Haarlem. De liefde bracht me hier, mijn man is een inmiddels gepensioneerde tuinder, kweker van cherrytomaten. We wonen in een blauw huis in een groene tuin, omringd door planten en bomen, vogels, water en glas. Van oorsprong cultureel antropoloog en werkzaam geweest (hoe een balletje rollen kan) als muziekorganisator en zakelijk directeur van professionele klassieke muziek festivals. Via de koormuziek altijd betrokken geweest bij taal en teksten. Sinds april 2020 gepensioneerd. Dat gaf dubbele rust, geen werk meer en volop corona. Ik schrijf gedichten vanaf de late jaren negentig, het schrijven gaat in golven en ik pak het de laatste 3 jaar serieuzer op. De cursus Beter dichten van Poetry International (18/19 en 19/20) in Rotterdam haalde me volledig uit mijn vertrouwde doen, wat heel gezond was. Zeggen dat ik een bepaalde stijl hanteer….. het is meer zoeken naar wat werkt en min of meer klopt. Thema’s en inspiratiebronnen zijn veel de natuur, licht en lucht, mijn eigen plek in dit bestaan, hoe mensen samenleven, soms de (maatschappelijke) actualiteit. Het lezen van andere dichters zet me soms aan de gang en biedt altijd een wijde blik op weer een ander aspect en invalshoek; ik heb een voorkeur voor hedendaagse dichters: Menkveld, Tentije, Milosz, Fabius, Perquin.
Wat heb je een herkenbaar en prachtig gelaagd beeld geschetst van de herder die ik zo af en toe in zijn oude autootje van weitje naar weitje zie rijden, Kristien! Echt heel mooi!
Alle Proza en Poezië op deze site is auteursrechtelijk beschermd, en mag alleen met schriftelijke toestemming van de auteur elders gepubliceerd worden.
LIKE ONS OP FACEBOOK:
Laatst toegevoegde uitgave
Beste mensen, Hierbij de link naar de livestream van de presentatie van de erotische dichtbundel Vertalersweelde in het kielzog van (en als ode aan) de …Bekijk alle details
De bundel Het vermoeden van oorlog draagt de naam van het titelgedicht, waarmee Alleblas in 2020 de landelijke Plantage Poëzieprijs won. Het is een reflectie …Bekijk alle details
mei 23rd, 2021 bij 15:03
Wat heb je een herkenbaar en prachtig gelaagd beeld geschetst van de herder die ik zo af en toe in zijn oude autootje van weitje naar weitje zie rijden, Kristien! Echt heel mooi!