Geplaatst op 23 april 2015 door Marijke van Geest
Je scheepte in
na golven van geweld
deinde je mee
op een onderstroom
van hoop en mededogen
waaiden jouw kreten
in de wind
geen houvast vindend
in de golven
voor de gebroken ogen
van jouw kind.
In een lijkwade van wier
verdronken dromen
in vervaagde kleuren
op een strand
waar de toekomst
jou niet vindt.
© Marijke van Geest ~ 2015
Geplaatst op 09 februari 2015 door Marijke van Geest
Vriend
Vannacht heb ik de dood ontmoet
hij was vermomd als een verloren vriend
met heimwee naar het leven
vooral zijn neus was goed gelukt
zo droevig keek hij
dat ik vriendschap met hem sloot
hij had een taak waaronder hij gebukt
ging door mijn kamer.
Ik heb de nacht met hem doorwaakt
gezeten op het randje van mijn bed
wachtend op het ochtendgloren
heeft hij zijn taak
voorlopig in de wacht gezet
nu blijft hij nog maar even
tot de tijd ons achterhaalt
volgt hij mij op de voet.
© Marijke van Geest – 2014
Beoordeling door Türing:
Goede titel, perfect metrum. De vergelijking ‘vermomd als een verloren vriend…leven’ is ook sterk, zeker ook door de regel die erop volgt. Goed gebruik van beginrijm (vermomd-verloren-vriend; volgt-voet) en eindrijm (gelukt-gebukt) zonder te overdrijven. Opvallende enjambementen, zorgvuldig gekozen in voorlaatste en laatste regel van beide strofen.
Geplaatst op 30 maart 2012 door Aad van Uffelen
Daar lig je dan, het moede lijf, versleten.
Oud ben je, maar nog niet vergeten.
Ja, daar lig je dan, je kijkt naar mij,
ik denk, nog even en het is voorbij.
Jaren heb je gezorgd voor je kinder,
eerst klein, en later groot, niet minder.
Je was een bron om aan te laven,
je was er met gulle lach en al je gaven.
Je leven was niet zo simpel meer,
het ging, tegen je zin, op en neer.
Je had mooie jaren, en veel zorgen,
maar jij was altijd positief, voor morgen.
Toen ging je liefde van je heen.
Dat vond jij zo gemeen.
Het veranderde je hele leven,
jij dacht na en wachtte op, nog even…
Nu vallen de blaadjes van de bomen,
zoals het gaat, jouw herfst is gekomen.
Ja, ook jouw leven kent tijd van gaan,
zelfs jij ontkomt daar niet aan.
Kom, ga nu maar.
© Aad van Uffelen
Geplaatst op 04 maart 2011 door Aart van den Berg
ik hou van jou
een mensenleven lang
naast jou
ik ken jou
beter dan mijzelf
mijn ik en jij
wij zijn versmolten in verleden
nu voorbij
je liefde en je zorg
maar ook je onvolkomenheden
zijn van mij
alleen de dood
die kan ons beiden
onvermijdbaar
scheiden
maar ook een redder zijn van lijden
de dood die nietsontziend
niet onze vriend is
ga je gang
ik hou van jou
een mensenleven lang
langer dan jouw leven
blijf ik van je houden
diep in mij
blijf jij in mij
mijn mensenleven lang
© Aart van den Berg
