Wie woorden zoekt

vindt niets dan rede

wie waarheid zoekt

verliest de vrede

zoek het niet

in eeuwigheid

wie eeuwig zoekt

verliest de tijd

wie binnen zoekt

raakt buiten zinnen

wie buiten zoekt

verliest van binnen

zoek het niet

laat het jou halen

ontvang het licht

en je zult stralen.

© Marijke van Geest ~2015

Nu op de noordenwind

de vogels zuidwaarts trekken

trek ik mijn jas wat

dichter om me heen

de hemel voelt zich

net als ik alleen

zonder gezang

in haar vertrekken

Nu in haar rood doorlopen

ogen buien zich vermeien

zijn de mijne

tot de rand gevuld

alleen met liefde

en geduld

kan ik de tijd

laten betijen

Nu zij het morgenrood steeds

later over de daken trekt

de wolken opschudt

en mijn kussen

mij probeert

te sussen

heb ik de wekker

alvast afgezet

Nu ik haar kille winteradem

al kan voelen langs mijn rug

haar hagelstenen

ketsend als kogels

door de lucht

keer ik

net als de vogels

in de lente

pas weer terug.

© Marijke van Geest ~ 2015

Mijn lief schrijft
met zijn vinger
zachtjes woorden
op mijn rug

Ik lees ze
met de toppen
van mijn huid

Het boek
van onze liefde
is nog lang niet uit
hij schrijft
er elke dag
een hoofdstuk bij

En aan het einde
van een dag
vang ik zijn laatste licht

Zelfs in het donker
kan ik lezen
wat hij schrijft
zelfs met
mijn ogen dicht

Hij leest
mijn lichaam
op de tast
kent elke rimpel
elke lijn
er is geen plekje
dat hem nog verrast
ik ken bij hem
geen schaamte
geen geheim

Als ik mijn lichaam
door zijn ogen zie
lees ik zijn liefde
lijn voor lijn.

© Marijke van Geest

Kon ik van zee zijn

in elke golfslag

nieuw geboren

terwijl mijn diepte

onveranderd blijft.

Kon ik van zand zijn

in elke ribbel

mijn bezinksel

dat weer wegspoelt

met het tij.

Kon ik van wind zijn

in elke zucht

mijn weemoed

laten waaien

terwijl ik verder reis.

© Marijke van Geest ~2014

De afstand

tussen jou en mij

een vensterruit

ongehoord

dichtbij ben jij

jouw ademtocht

– gecondenseerd –

verzacht wat niet

gezien mag worden

in nevelen gehuld

sta jij daarbinnen

terwijl ik buiten

in de mist verdwijn.

© Marijke van Geest ~ 2014

Zomaar sta ik daar bij jou

Ontmoeting in de slagerij

De tijd rekt zich uit naar momenten van streling

Jij bepaalde de verdeling

Van tijd tussen mij en die andere vrouw

“Wil je er een tasje bij?”

“Nee, een tasje is niet nodig”

Ik wist het toen niet meer

Er was iets diep in mij geknakt

Nu gedraag jij je als een heer

Geeft me de ham aan en ’t gehakt

Inmiddels ben jij overbodig

“Heb jij die poes nog, met die blauwe ogen?”

Jij hebt mij woord na woord belogen

“Ja, die is mij nog steeds trouw,

zij vraagt allang niet meer naar jou”

© Marijke van Geest

Aan het einde van het spoor

Hoge hekken

Prikkeldraad

Op het perron blaffende honden

‘Raus… raus… raus’ roept een soldaat

Samendrommend naast het spoor

Mannen, vrouwen

Bange ogen

In colonne door de poort

‘Arbeit macht frei’ elk woord gelogen

Een kind gescheiden van de moeder

Holle ogen

Als een spook

Sleept zich voort door vuil en modder

In de verte walmt de rook

Rijen barakken overvol

Jeuk door luizen

Hoesten, huilen

Onvoldoende brood en water

Nergens een plaats om weg te schuilen

Mannen die het kamp bewaken

Ruwe koppen

Koude blik

Afgestompt door leed en sterven

In dit oorlogsogenblik

Zoveel jaren zijn verstreken

Wij herdenken

Willen weten

Dragen verantwoordelijkheid

Om het nooit meer te vergeten

© Marijke van Geest

Je kunt me knotten

Snoeien

Dwingen

Uitbotten zal ik

Groeien

Zingen

© Marijke van Geest

Mijn tuin verandert

Elke dag een beetje

Van wollig winterwit

Naar sprietig sprankelgroen

Het is een wondertje

Want weet je

Daar hoef ik zelf

Niets voor te doen

Uitbottende uitbundigheid

Kleuren, geuren, vormen

Krinkelende hoopjes poep

Van kronkelende regenwormen

Zonovergoten bladerdek

Rottend herfstblad

Modderdrek

Stil bevroren vijver

Veranderingen zonder ijver

© Marijke van Geest

Bewust leg ik mijn aandacht neer

Bij het licht op de rivier

Het gras onder de bomen

Bij hoe niezen voelt

Bij flarden van mijn dromen

Bij kriebelend plezier

Het mondgevoel van pindakaas

Bij hoe gorgelen voelt

Of de baard van Sinterklaas

Bij hoe jouw hart klinkt

Met mijn oor tegen jouw borst

Bij hoe ademen voelt

Als ik van mijn last wordt verlost

© Marijke van Geest