Op 16 en 17 mei 2015 doen de dichters van ‘Schrijvers tussen de Kassen’ mee met de Kunst- en Atelierroute Westland. Onze dichters dragen niet alleen voor uit eigen werk, ze verzorgen ook leuke workshops voor het publiek. Altijd al een Haiku willen schrijven, een Elfje of een snelsonnet, dan ben je bij ons aan het juiste adres. Je kunt jouw eigen gedicht zelfs meteen voordragen op ons open podium.

De dagen worden muzikaal omlijst en je kunt te plekke gesigneerde bundels van onze dichters op de kop tikken. Qua stijl is er voor elk wat wils, onze dichters hebben ieder een eigen genre en zijn graag bereid u meer te vertellen over hoe een gedicht tot stand komt en over hun inspiratiebronnen.

Op 17 Mei verzorgt Lia Spitters een workshop ‘Elfje’ .

Tijdens deze workshop leer je om een woorden tellend vers te schrijven een ‘elfje’ genaamd wat bestaat uit elf woorden verdeeld over vijf regels. Zie ook Wikipedia

Er zijn geen kosten aan verbonden.

Klik hier voor meer informatie

Ze woont in haar hoofd. Meer een slapeloze
dan een dromer, die meestal niet weet waarop ze hoopt.
Toch probeert ze het leven te horen groeien.
Langzaam af te zakken naar haar hart, haar buik.

Nooit was ze zo dicht bij het uur van tien minuten.
Is het hier niet, op de mooiste plek van haar wereld,
dan is het nergens. Zicht op de rivier,

knorrende nijlpaarden, zich van geen groot hoofd bewust.
Alleen van brandgevaar, blaren op ruggen als bergen.
Ruggen als bruinglanzende landingsbanen vol vogels,
overal oren, ogen, wachtposten op de uitkijk.

De hemel zal zo sluiten. Dan gaat ze het licht zien,
het niets horen. Ontdekken waarom stilte zo mooi zingt,
de lege ruimte vol, en dat voor altijd bij zich dragen.

Haar ogen laten hun blik op het blauw rusten als op een bed,
zich door de schemering betoveren. Zit alles mee, kan ze
zelfs samensmelten met blauwe stilte en dan: eindelijk
slapen, op de mooiste plek van haar wereld.

©Lia Spitters, oktober 2014

Met blijdschap laten we weten dat in de Landelijke Turing Gedichtenwedstrijd twee van ‘onze’ dichters, Lia Spitters en Marijke van Geest, door zijn naar de tweede ronde. In de eerste ronde worden alle inzendingen geanonimiseerd gelezen door de jury. In de tweede ronde wordt uit al die inzendingen een ‘long list’ samengesteld van 1000 gedichten die allemaal een professionele beoordeling ontvangen. In de derde ronde wordt uit die 1000 gedichten door de vakjury een ‘short list’ samengesteld van 100 gedichten, die meedingen naar de eerste prijs. In januari wordt de ‘short list’ bekend gemaakt. Best spannend voor onze dichters. Duimen jullie mee?

Op dinsdag 28 januari geeft Lia Spitters een lezing over Het Nieuwe Reizen. Hierbij belicht ze ideeën voor vakantietijd maar ook de rest van het jaar. Lia bezocht andere culturen en landen en heeft er vrijwilligerswerk gedaan. Graag deelt ze ervaringen in een verrassende presentatie met foto’s, verhalen, gedichten en ideeën.

De presentatie geeft inzicht in wat u kunt doen om de vakantie van uw leven mee te maken en verantwoord met de natuur om te gaan! De laatste jaren reisde Lia naar Afrika, ging op safari en is vrijwilliger bij de Nederlandse Stichting SPOTS. SPOTS komt op voor grote wilde katten en steunt kleinschalige projecten in Afrika en Azië. SPOTS werkt samen met lokale bevolking zodat die een goed inkomen kan verdienen.
Lia Spitters is schrijver en schilder. Van haar laatste expositie, die in het teken stond van SPOTS, is een bundel gemaakt. Deze is te koop tijdens haar lezing, de opbrengst is voor het goede doel. Er is ook informatiemateriaal beschikbaar. Er zijn drie vakantiebeurzen in januari: in Utrecht de bekende beurs, maar Amsterdam en Maastricht hebben elk een beurs voor Bijzonder Reizen. Eind januari zijn ze voorbij, maar websites en gidsen blijven beschikbaar.
Op dinsdag 28 januari bent u welkom in Bibliotheek Naaldwijk. Aanvang van de lezing is
19.30 uur. Toegang is gratis. U wordt verzocht om van tevoren een kaartje te halen bij een van de vestigingen of te reserveren via de website www.bibliotheekwestland.nl

De haven maakt muziek, ik wist het niet.
Klanken van kranen in blinkende kleuren
langs oevers van de Waterweg.
Groot uitgevallen schoenendozen vol olie,
bananen, graan schuiven maat voor maat naast,

op of tegen elkaar in een vierentwintigurensymfonie.
Dirigent op afstand stel ik me voor. Geen rok
met lange panden, strik, gesteven bies.
Geen lange slanke handen met een deftig baton
voor gespannen musici, afwachtend publiek.

Nee, pet en bodywarmer, een onmetelijk regelpaneel
Het pochet werd een mobiel. Geen improvisatie
in dit lied. Een mens tussen regelaar en muziek,
leidt tot gedonder in dit stuk van seconden
en millimeters. Slechts één kent de partituur.

Aan de deze zijde ligt de binnenvaart. Een sonate
in rood, wit en blauw die voortdurend wordt opgepoetst.
Meeuwen raken bevangen door romantiek.
Schreeuwen een liefdesduet begeleid door Radio 3
en trotse wappervlaggen.

Overuren van verfspuit en kwast in afgezakte spijkerbroek.
Zweet glijdt een warme harige bilspleet in …

Ik steek snel over naar de schoenendozen.

©Lia Spitters

BRON

Onze zintuigen staan op scherp, ook het zesde.
Elk teken is van belang: de kreet van de zebra,
zwakke doodsgeur in de wind, een knappend twijgje.

Wie of wat sluipt om ons heen? Wandelschoenen
op dor blad klinken veel te hard net als onze adem
En dit bos, dit bos wordt almaar stiller.

Een glijpartij in stuivend zand, de laatste ademzucht
wijzen haar route, als het pijltje van een kompas.
Ze is razendsnel. Bij de derde lege poel verdwijnt
een staart.

Maar niemand is bereid om op te geven. Zij trekt verder
op een onbekend pad. Wij volgen gorillakreten
en aanschouwen, half achter een tak verscholen
de pas gevangen gazelle in de boom.

De kijker toont een brede spikkelpoot
op de impalakop, alsof ze zegt: Deze is van mij!
Ik huiver bij zoveel kracht. De luipaard vond vannacht
geen water, wel goed verpakte lichaamssappen.

©Lia Spitters

BRON

Boek ‘Achter vaders rug, een Westlandse druiventuinder vertelt’

Op vrijdag 23 november 2012 vond de officiële presentatie plaats van het boek ‘Achter vaders rug, een Westlandse druiventuinder vertelt. Dit speelde zich af op de geboortegrond van de hoofdpersoon, aan de Rijnsburgerweg in Naaldwijk.

Rien de Hoog, ‘ome Rien’ voor wie hem kennen, is druiventuinder in hart en nieren.

‘Iets anders dan tuinder worden? Dat kwam bij ons niet voor!’ vertelt hij aan Lia Spitters, tijdens een van de vele gesprekken die zij samen hebben gevoerd. Gedurende twee jaar heeft Rien de Hoog zijn levensverhaal aan de Naaldwijkse schrijfsters vertelt. Daarnaast hebben ze het Tuinbouwmuseum bezocht, een Waterings huis dat zijn vader heeft laten bouwen, en een druivenserre waar het advies van de toen 94-jarige tuinder werd gevraagd. In mei 2012 is ome Rien, die vanaf 1947 heeft getuind aan de Hoogwerf, op 95-jarige leeftijd overleden.

Door dit boek, met verhalen van ome Rien zelf en de mensen om hem heen, veel foto’s en ook een schets van het leven in het Westland in de periode 1904 tot 2012, is een waardevol stuk oral history toegevoegd aan alles wat er over het Westland is geschreven. Met name de (koel)druiventeelt en de verwachtingen en conflicten die zich voordoen rondom de bedrijfsopvolging, lopen als een rode draad door het boek heen.

Omdat Lia ook dichter is, heeft zij in de loop der jaren heel wat gedichten over ome Rien en zijn vrouw, tante Bora, geschreven. Een aantal daarvan zijn ook opgenomen in het boek.

Het boek is voor 17,50 verkrijgbaar bij de Westlandse boekhandels, het Westlands Museum voor Streek-en Tuinbouwhistorie en bij het Historisch Archief Westland en via deze website.

BEKIJK DE FOTO’S: