Kristien Jansen

In 2004 neergestreken in het Westland, na 30 jaar Amsterdam en nog eerder Haarlem. De liefde bracht me hier, mijn man is een inmiddels gepensioneerde tuinder, kweker van cherrytomaten. We wonen in een blauw huis in een groene tuin, omringd door planten en bomen, vogels, water en glas. Van oorsprong cultureel antropoloog en werkzaam geweest (hoe een balletje rollen kan) als muziekorganisator en zakelijk directeur van professionele klassieke muziek festivals. Via de koormuziek altijd betrokken geweest bij taal en teksten. Sinds april 2020 gepensioneerd. Dat gaf dubbele rust, geen werk meer en volop corona. Ik schrijf gedichten vanaf de late jaren negentig, het schrijven gaat in golven en ik pak het de laatste 3 jaar serieuzer op. De cursus Beter dichten van Poetry International (18/19 en 19/20) in Rotterdam haalde me volledig uit mijn vertrouwde doen, wat heel gezond was. Zeggen dat ik een bepaalde stijl hanteer….. het is meer zoeken naar wat werkt en min of meer klopt. Thema’s en inspiratiebronnen zijn veel de natuur, licht en lucht, mijn eigen plek in dit bestaan, hoe mensen samenleven, soms de (maatschappelijke) actualiteit. Het lezen van andere dichters zet me soms aan de gang en biedt altijd een wijde blik op weer een ander aspect en invalshoek; ik heb een voorkeur voor hedendaagse dichters: Menkveld, Tentije, Milosz, Fabius, Perquin.