Ik ben een druppel
in een brede rivier.
Ik kwam uit een beek
en nu drijf ik hier.
Stroomopwaarts wil ik<
terug naar de bron.
Was ik maar forel,
zodat het echt kon.

Ik ben een forel
en zwem telkens stug
tegen de stroom in
naar de paaigrond terug.
Dan snel weer rivier af
tot vlakbij de kust.
Was ik maar een visser,
dan kwam ik tot rust.

Ik ben een visser,
zit langs de rivier,
tuur naar mijn dobber,
meestal met plezier.
Maar brandt op mijn hoofd
felle zonneschijn,
was ik maar een druppel,
wat fris zou dat zijn.

Ik ben een druppel,
ik stroom zeer gedwee
in een brede rivier
traag richting zee.
Kom daar echt tot rust,
verdamp door de zon
en reis in de wolken
terug naar de bron.

Jaap van Oostrum 

Kon ik van zee zijn

in elke golfslag

nieuw geboren

terwijl mijn diepte

onveranderd blijft.

Kon ik van zand zijn

in elke ribbel

mijn bezinksel

dat weer wegspoelt

met het tij.

Kon ik van wind zijn

in elke zucht

mijn weemoed

laten waaien

terwijl ik verder reis.

© Marijke van Geest ~2014

Het voetspoor achter mij

verwaait

ik sta in het droge zand

de werkelijkheid

terugkijkend

is

Verdraaid

Waar was ik eerst

ben ik hier echt

de woorden

heb ik die gezegd

Zilte wind

lucht

verkoelt

verzucht

draait cirkels

om mij heen en zand

streelt mijn benen

Het water strekt zich uit

wenkt mij

kabbelend gebabbel

Ik laat me verrassen

door de kou

aangenaam

een tinteling door mijn lijf

ik denk niet

dat ik er in blijf

Zout prikt

mijn gezicht

of is het een zee

zie ik

Geen weg terug

deze woorden

heb ik die gezegd

Gouden vuur

dooft

in de verte

Tijd

om te vertrekken.

©Adrienne Vooijs