Ik weet wel wat ik wil,
maar wil ik wel steeds
maar doen alsof ik
echt wil wat ik doe?
Ik hoor, de stilte, toch!
O, bestaat dat nog?
En, ruik ik daar het bos,
de bomen, planten en het mos?
Voel ik de kracht, de energie,
beleef ik het volle rijke leven
ja daar wil ik alles voor geven, en
niet alleen maar deze ene nacht.
Ik ben sprakeloos – verwonderd –
keer op keer, meer en meer.
Ja, dat is wat ik wil!
En leer ik dan eindelijk luisteren,
dan hoor ik wat de bomen fluisteren,
schreeuwen, huilen, over ons, mensen.
Maar wil ik dat?
Och, ik zoek zo lang al wat ik wil,
maar weet het niet precies.
Graag wil ik schrijven en zingen
over het leven en mooie dingen
en spreken over,
ja, over wat eigenlijk?
© Aad van Uffelen
