Westlandpoëzie

Bagger, stront, rotting
barbeste mest
juichend summum van chaos
jubelend tot over de rand
met de wind in de rug genomen en genoten
verlangend naar het einde
onbekend met nieuw

Ik zwoeg en hijg
slovend en vallend klauter en klim ik
op weg naar die verlossende rand
de plaats waar men zich ontdoet van al wat stront en rotting is
barbeste mest
voor het jonge en nog schone gras

©Paul Waterman